|
Liefste eNieuwslezers,
ik wil graag een ervaring delen met de online kaartjes.
Een dag als een ander maar alles verloopt moeizaam. Ik wend mij tot het Morya advies op Mayil.com, klik wat rond en lees:
“Welkom! Laten we eraan beginnen.
Heb je je vraag duidelijk in gedachten?”
“Nee, helaas, ik kan geen enkele vraag bedenken.”
Na nog een klik word ik verwelkomd bij de Levenslessen van Meester Morya!
Ik leg mijn hand op mijn hart en probeer vrede te voelen, klik op een edelsteen en krijg een korte tekst over de werkelijkheid toelaten zonder enige gedachte.
De woorden dansen voor mijn ogen, geen gedachten, met God leven in eenvoud. Okay. Hoe begin ik daaraan? Naar zee misschien? Mijn huidige mindset laat geen andere mogelijkheid toe. Even afspreken of het kan. Na de middag rij ik blij en vol hoop naar de kust want gewoonlijk ben ik nogal optimistisch. We zien wel. In mijn hoofd heb ik al een fikse wandeling gepland om al mijn zorgen te laten wegwaaien.
Ik vind een parkeerplaats en stap uit. Daar zit een meeuw ineengedoken tegen een steen. Ze heeft mooie bruine veren met een wit randje. De punt van haar staart is zwart. Ze is groter dan een kip, ze beweegt niet als ik dichter kom. Dit klopt niet… en daar gaat mijn uitgestippelde wandeling om al mijn zorgen te vergeten.
Mensen lopen voorbij, sommige met een hond, maar niemand schenkt aandacht aan de gestrande meeuw. Ik kan die vogel daar toch niet laten zitten, tot morgen, tot hij flauwvalt van ontbering.
De volgende uren worden een zoektocht om een goeie hint te krijgen. Ik ga overal binnen waar het kan, een apotheek, een kapperssalon, meerdere verhuurkantoren die al jaren in de badplaats gevestigd zijn, een kruidenierzaak die ook kranten verkoopt. Ofwel weten ze niets ofwel sturen ze mij naar het toeristenkantoor, maar dit is vandaag niet open. Ik kan mijn meeuw toch zo niet achterlaten en vertrekken, dat gaat gewoon niet. Ik word opstandig, wanhopig, mijn verstand staat stil. Ik zal nooit meer naar zee kunnen komen alsof er niets gebeurd zou zijn, ik jaag deze prachtvogel gewoon de dood in. Ik zal vannacht niet kunnen slapen, dit is helemaal niet wat ik verwacht heb.
Ik ga terug naar de parkeerplaats en zet mij neer bij de meeuw. Ik probeer te bidden en liefde en energie te sturen. Ineens heft ze haar hoofdje op en spreidt haar vleugels. Ze doet een poging om te staan en ik zie dat een van haar poten er slap bijhangt. Gebroken misschien. Ze gaat weer zitten. Dit is ernstig. Door mijn gebed ben ik zelf rustiger geworden. Ik begin het internet af te zoeken naar dierenbescherming en zo. Ik vind niets in de buurt, ik bel wat rond maar kan de stemmen niet verstaan op dit klein toestel want ik ben nogal doof. Ik heb liever een mens voor mij. Ondertussen zakt de zon. Ik wil niet in het donker naar huis rijden.
Ik ga naar het orakel van Mayil.com en zeg luidop: “Ja Meester Morya, ik heb een duidelijke vraag! Redt U alstublieft mijn meeuw” Ik klik op rozen en kies een willekeurig vakje.
Het antwoord nr 75 luidt als volgt:
“Je kan Mijn steun krijgen, en altijd zal je daardoor verder komen dan je nu beseft. Want krijg je de steun vanuit de Hiërarchie, dan ontdek je nieuwe werelden en hanteer je het vuur waar het gehanteerd moet worden.
Het is belangrijk dat er mensen zijn die het zwaard van het onderscheidingsvermogen hanteren, die weten wat ze willen en die weten op welke manier ze iets aanpakken.”
Het vuur, het zwaard, de Hiërarchie, O My God, ik veer recht, neem een hap lucht en loop het eerste beste straatje in. Daar is weer een agence, een vrouw staat klaar om de deur te sluiten. Ik raap mijn moed bij elkaar en stap binnen. Ik zeg dat ik de hele namiddag tevergeefs heb gezocht naar een toevluchtsoord voor mijn meeuw. De dame is heel lief en zegt dat ze mij helemaal begrijpt, dat ze dit ook ter harte zou hebben genomen, en ze weet dat het ingewikkeld ligt met wilde dieren in nood. Ze kent een man vrijwilliger bij de vogelopvang, en die woont om de hoek. Ze belt en na twee pogingen heeft ze contact. Een lange babbel, ik weet niet of het goed komt. Ze legt neer en zegt de verlossende woorden: “Hij komt eraan en wil met jou meegaan naar de meeuw.” Ik dank haar hartelijk en zeg dat ze fantastisch is. Ik loop naar buiten en zie een man naderen met een plastieken bak. Die mens is ongelooflijk vriendelijk, hij vertelt honderduit over jonge meeuwen en duiven die zich kwetsen bij het landen, dat meeuwen vroeger niet beschermd waren maar nu wel, en waar hij de meeuw heen zal brengen. Met rubber handschoenen stopt hij voorzichtig de mooie vogel in zijn speciale bak. Ik bedank hem uitvoerig, het leven is mooi.
Een half uur later zit ik op de snelweg naar huis. Ik dank God en Meester Morya voor de vlotte tussenkomst. Het voelt alsof ik vleugels heb. Dit is echt gebeurd.
Groetjes van Lydia |
|
